اردیبهشت هم آمد
اما تو نیامدی…
تو ترجیح دادی من بمانم
توی چشم انتظاری
توی خماری خاطره ها…
فکر کن!
حیف این همه شکوفه، که قرار نیست
با هم ببینیم…
این همه هوا، که نمیشود با هم
نفس بکشیم…
حیف این همه شعر که با هم
توی خیابان ها نمیخوانیم…
فکر کن!
حیف این همه شب که می توانستیم
تا خود صبح بیدار بمانیم
چه حرفها که من به تو میگفتم
چه حرفها که تو به من میگفتی…
اما نشد تو نیامدی
تو اردیبهشت را حیف کردی عزیزم
حیف…!

#فرشته_رضایی