تا کی بترسم از رفتنت؟
تا کی بترسم از روزهای نداشتنت؟
و هر شب کابوس از دست دادنت را ببینم!
تا کی خودم را گول بزنم که تو هم عاشقی؟
می دانی آدم از یک جایی به بعد می ایستد و به تمام ترس هایش “نه ” می گوید
و دیگر هیچ نبودنی نگرانش نمی کند
قلبش از احساس خالی می شود و با منطق به دنیا نگاه می کند
عاقل میشود، و عشقش را ارزان به کسی نمی دهد…
از یک جایی به بعد نمیدانم کجاست!
اما فکر نکن تا ابد همینطور دوست داشتنی می مانی
من اگر جای تو باشم تا دیر نشده
قدر دلی که برایم می تپد را می دانم!

#فرشته_رضایی